روانپزشک همانطور که از اسم آن پیداست، دوره پزشکی میگذارند و در دوره تخصص، وارد روانپزشکی میشود. روانپزشک مانند روانشناس با تکیه بر فنون و گفتار فرآیند درمان را پیش نمیبرد. افراد از رفتن پیش روانشناس هراس دارند، چرا که نمی دانند بعد از مراجعه به آن ممکن است چه اتفاقاتی برای فرد بیفتد و پروسه درمان به چه صورت است.
ویژگیهای یک دکتر روانشناس خوب
باولبی در نظریهی دلبستگی خود امیدوار بود که بتواند چگونگی ارتباط والدین و فرزندان را مورد مطالعه قرار دهد. به اعتقاد او چنین پژوهشی میتوانست نقطه آغازی برای درک بهتر آنچه که در اتاق مشاوره روانشناختی میان بیمار و درمانگر میگذرد، باشد. شما ممکن است به عنوان یک روانشناس یا درمانگر توجه خود را به خانوادهها ، مدارس، سلامتی عمومی، سوء مصرف مواد، اصلاحات یا به طور کلی جامعه متمرکز کنید. روانشناس اجتماعی به مطالعه رفتار گروهی، شامل نوع رفتار فرد در محیط اجتماعی و تاثیر گروه روی رفتار فرد، میپردازد. روانشناس اجتماعی طیف گستردهای از موضوعات مانند نگرش، تعصب، ارتباط، روابط میانفردی، پرخاشگری و ترغیب را بررسی میکند. بعضی از روانشناسان نظامی روی ارائهی خدمات رواندرمانی در شاخههای مختلف نظامی تمرکز دارند ولی دستهی دیگر از دانش خود درمورد ذهن و رفتار انسان برای جذب سربازان جدید، استرس نبرد، آموزش، تصمیمگیری و رهبری استفاده میکنند.
برای پیشگیری از بروز این پیامدها که گاهی به مشکلات بزرگ زندگی فرد تبدیل میشوند، میتوانید از دانش روانشناسی کمک بگیرید. حتما شما هم افرادی را میشناسید که با چند کلمه صحبت مشکلات و موانع را به سادگی از سر راه خود بر میدارند. آنچه که قدیمیها به آن مهره مار میگویند یکی از این مهارتها است. اعتماد به نفس، عزت نفس، تصمیمگیری صحیح، حل مساله و … از جمله مهارتهای مهم زندگی در برای رسیده به موفقیت هستند که پژوهشهای روانشناسی زیادی در مورد آنها صورت گرفته است. روانشناس راهکارهای صحیح و کاربردی را برای تصمیمگیری عاقلانه به شما ارائه میدهد و شما را از عواقب انتخابها و تصمیمهای اشتباه آگاه میکند. روانپزشکان پزشکانی هستند که در زمینه سلامت روان و درمان اختلالات روانی تخصص دارند.
- پرستاران روانپزشکی پیشرفته ملزم به داشتن مدرک فوق لیسانس یا بالاتر در پرستاری سلامت روان هستند.
- یک روانشناس خوب همچنین در توسعه مهارتهای جدید و استراتژیهای حل مشکل برای روبرو شدن با مشکل مورد نظر، به این فرد کمک می کند.
- با افشای افکار درونی و مرور آنها متوجه میشوید که کجای زندگی هستید و وضعیت برای شما شفافتر میشود.
- هرپیشرفتی که تاکنون در علم روانشناسی صورت گرفته مدیون اندیشمندان و روانشناسانی است که پایه گذار این علم در دنیا بودند.
- در واقع یک متخصص روان شناسی می بایست روابطی عمیق ولی سالم با اشخاص برقرار کند؛ تا آن ها بستری مناسب براي بیان مشکلات شان فراهم ببینند و به وی اعتماد کنند.
- دوران کودکی از مهمترین دوران زندگی هر انسان است و به واسطه آن روان شناسی کودک نیز اهمیت بسیار زیادی دارد.
همانطور که گفته شد، بسیار پیش می آید که مراجعی اختلال شخصیتی شدیدی دارد و روحیه او بسیار حساس است یا ممکن است تحت تاثیر رفتار مشاور برخورد بدی داشته باشد. یا اینکه با کوچکترین مخالفتی بهم بریزد و بخواهد توهین کند تا خشم خود را تخلیه کند. افراد بسیاری می پرسند که روانشناس خوب چه کارهایی باید بتواند انجام دهد. یا اینکه چه مشاوری به طور قطع می تواند روی مراجع تاثیر مثبت بگذارد و حال او را بهتر کند. به طور کلی متخصص روانشناس خوب باید بتواند از ابتدا تا آخر مشاوره، شرایطی فراهم کند تا اعتماد، آرامش و اشتیاق فرد برای صحبت کردن مهیا شود و حین مشاوره از چیزی نترسد و نگران نباشد و با خیال راحت با مشاور صحبت کند.
فرق روانکاو، روانشناس و روانپزشک چیست؟
خصوصیت هایی که در این نوشته می خوانید در مورد روان شناسانی است که کار درمانی انجام میدهند . شناخت درمانی با شناخت افکار مراجعه سروکار دارد و ترکیبی از رفتاردرمانی نیز هست تا بتواند هم افکار و هم رفتار را درمان کند، این رویکرد با این ایده پدید آمده است که آنچه را میپنداریم و فکر میکنیم، احساسات ما را شکل میدهند. هدف رفتاردرمانی، جایگزین پاسخهای رفتاری ناخوشایند به پاسخهای رفتاری خوشآیند است.
روانکاوی که قدیمیترین مکتب از سه مکتب مجله خبری پزشکیی است، از پیشفرضهای خاص خود برخوردار است. روانکاوان تأثیر ناخودآگاه را بر رفتار ما عمیق میدانند و معتقدند نیروی اصلی حاکم بر زندگی ما ناهشیار است. آنها معتقدند که آسیبهای روانی معمولاً به علت تثبیت در مراحل رشدی قبل از 5-6 سالگی اتفاق میافتد که وقتی این تثبیتها از ناهشیارِ مراجع به هشیار او بیایند، به مرور فرآیند درمان آغاز میشود. در این صورت آن ها می توانند تشخیص دهند که روند درمانی برای آن ها مفید بوده است یا نیازی به ادامه درمان نیست. پس افراد باید قبل از شروع روان درمانی اهداف کوتاه مدت و بلند مدت برای خود تعیین کنند تا میزان اثربخشی روان درمانی را بسنجند.
طبق پژوهشهای اثربخشی، ترکیب درمان روانپزشکی و روانشناختی معمولاً بهترین نتیجه را میدهند. اینکه کدام یک از موارد بالا برای شما بهتر است بستگی به شرایط شما دارد. اما اگر روانشناس احساس کند که برای شروع درمان نیاز به مراجعه به روانپزشک دارید شما را به یک متخصص ارجاع میدهد (بر عکس این اتفاق هم ممکن است بیافتد و روانپزشک شما را ارجاع دهد).
این بدان معنی است که حتی اگر دوست مشترکی بین شما و مشاور/روانشناس وجود داشته باشد، مشاور حق آن را ندارد که حرفهای شما را برای وی افشا کند. روانشناسان متعهد به مرزهای اخلاقی دقیقی هستند که هرگز نباید از آنها عبور کنند. در مورد زمانهایی که روانشناس در دسترس نیست به بیمار دستورالعمل داده میشود تا او بداند باید در مواقع بحران چطور برخورد کند. واقعیت آنکه خودِ روان درمان گران نیز در روابط خود با همان مشکلاتی روبه رو می شوند که مردم دیگر ممکن است روبرو شوند. از آنجا که خودشیفتگی در خونِ ماست و دوست داریم حرفِ اول و آخر را خودمان بزنیم و خودمان را نیز عقل کل میدانیم، رجوع به روانشناس برایمان سخت است.